Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2016

ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΠΟΥ ΕΔΙΝΕ

   Αφού καλοπιάσαμε με  γλυκά λόγια το πλατάνι μας διαβάσαμε το αγαπημένο μας παραμύθι "το δέντρο που έδινε".Του Shel Silverstein

'

Τι έδωσε η μηλιά;
  Γράψαμε αυτά που έδωσε.Παιχνίδια,  σκιά, κορμό για σκαρφάλωμα και για να κάνει βάρκα, κλαδιά για να κάνει κούνια και σπίτι, μήλα για να φάει και για να πουλήσει, αγάπη.














  Βάλαμε τις εικόνες του αγοριού με χρονολογική σειρά.Από παιδί, αγόρι,μέχρι πολύ γέρος.
  Φτιάξαμε με κολλητική ταινία ένα δέντρο με τα κλαδιά του και σχεδιάσαμε δρόμο.Στην άκρη κάθε κλαδιού τοποθετήσαμε από ένα μηλαράκι.Το παιχνίδι παίζεται από δύο παιδιά.Κερδίζει όποιο παιδί καταφέρει να μαζέψει πιο γρήγορα όλα τα μήλα από τη μεριά του, οδηγώντας ένα αυτοκινητάκι.Είναι μια πολύ ωραία άσκηση λεπτής κινητικότητας!


Φέραμε μήλα κίτρινα ,κόκκινα,πράσινα.Παρατηρήσαμε τα φύλλα της μηλιάς, το εσωτερικό του μήλου με δύο τρόπους .Και με κάθετη κοπή και με οριζόντια.Ανακαλύψαμε στην οριζόντια κοπή ένα αστεράκι στην καρδιά του μήλου.


Φτιάξαμε τη δική μας μηλόπιτα.



Γράψαμε τη λέξη μήλο.











Είπαμε σαν παραμύθι το ποίημα "Μέσα σε ένα μηλαράκι"
Μέσα σε ένα μηλαράκι 
ζούσε ένα σκουληκάκι.
Θύμωσα τότε που λέτε
και του βάζω τις φωνές:
"φίλε βγες από το μήλο 
γιατί δε θα σε έχω φίλο"
μα εκείνο δε μιλιέται,
ούτε σειέται, ούτε κουνιέται
με απορία το κοιτώ!
"Γιατί κάνεις το κουτό;"
Και εκείνο με απαντάει:
"όποιος τρώει δε μιλάει!"
Το δραματοποιήσαμε...εμπλουτισμένο με περισσότερους ρόλους.






Με την ευκαιρία είπαμε την παροιμία: "ένα μήλο την ημέρα,  τον γιατρό τον κάνει πέρα"και γνωρίσαμε τον αριθμό ένα.











Ζωγραφίσαμε σκουληκάκια στα δαχτυλάκια για να λέμε το ποίημα.
   Επειδή καθαρίσαμε αρκετά μήλα για τη μηλόπιτα, μαζέψαμε τις φλούδες για να αποτελέσουν η πρώτη ύλη του κομποστοποιητή μας στον κήπο που ετοιμάζουμε!!!Να λοιπόν και κάτι άλλο που δίνει η μηλιά και δεν αναφέρθηκε.Κάπως έτσι ξεκινάμε δειλά δειλά και διαμορφώνουμε οικολογική συνείδηση.