Πριν προλάβουμε να πραγματοποιήσουμε το ταξίδι μας στον 3ο πλανήτη ήρθε πάλι φόβος του κορονοιού και μας έκλεισε στα σπίτια μας.
Όταν με αφορμή το βίντεο Lost and Found εδώ φτιάξαμε το Λουλούδι της Φιλίας αποφασίσαμε να το τοποθετήσουμε στον 3ο πλανήτη μαζί με όλα τα λουλούδια φιλίας όλων των φίλων. Σίγουρα όλα μαζί σχηματίζουν έναν Κήπο, ένα Λιβάδι , μια Λουλουδοχώρα Φιλίας στον πλανήτη των συναισθημάτων !
Έτσι καταλάβαμε ότι τίποτε δεν μπορεί να μας σταματήσει να ονειρευόμαστε ταξίδια!
Τα παιδιά μας μίλησαν για όλα όσα τους προκαλούν λύπη, τα στεναχωρούν και τους φέρνουν δάκρυα στα μάτια! Όταν τα μαλώνουν, όταν χτυπάνε, όταν δεν τα παίζουν οι φίλοι τους είναι μερικά από τα πολύ στενάχωρα πράγματα που προκαλούν τη λύπη στα παιδιά και η λύπη είναι ένα συναίσθημα που μας φέρνει δάκρυα!
Ζωγράφισαν τη λύπη τους πάνω σε δάκρυ και μας το στείλανε. (Φωτογραφίζουν τη ζωγραφιά τους και εμείς την εκτυπώνουμε! Μαγεία ή τεχνολογία !) Ενώσαμε δάκρυ, το δάκρυ, τον καημό και σχηματίστηκε ένα ποτάμι δάκρυα! Το Ποτάμι της Λύπης
Στη συνέχεια μιλήσαμε για όσα μας φοβίζουν ! Έντομα , το σκοτάδι, η μοναξιά, οι αρρώστιες ,τα τρομακτικά όνειρα μας κάνουν να φοβόμαστε!
Τα παιδιά ζωγράφισαν όλα όσα φοβούνται και μετά τσαλάκωσαν τη ζωγραφιά τους και την κάνανε μια μικρή σφιχτή μπαλίτσα! Παρακινήθηκαν να πετάξουν το φόβο τους στην εξώπορτα του σχολείου. Την επόμενη μέρα βρήκαμε έξω από την πόρτα μικρές μπαλίτσες φόβου. Ζωγραφίσαμε κι εμείς τους δικούς μας. Όλες ο μπαλίτσες βρήκαν τη θέση τους στον κρατήρα του Ηφαιστείου του Φόβου.
Όλοι οι φόβοι μας έγιναν αυτό που τους αξίζει! Στάχτη!
Συμβαίνουν κάποια πράγματα που μας προκαλούν ταραχή, μας αναστατώνουν! Όποτε δεν γίνεται το χατίρι μας , όταν δεν μας παίζουν οι φίλοι μας , ή όταν μας ενοχλούν ...
Υπάρχουν κάποιοι κανόνες για τη στιγμή του θυμού, πράγματα που δεν είναι σωστό να κάνουμε :
Επίσης υπάρχουν κάποιοι τρόποι που μπορούν να μας βοηθήσουν να ελέγξουμε το θυμό μας:
Αντί να πέσουμε κάτω και να χτυπιόμαστε , μπορούμε να:
Διαβάσουμε ένα βιβλίο!
Να ακούσουμε μουσική!
Να πάρουμε έναν υπνάκο!
Να παίξουμε!
Για όλους εμάς που τολμούμε να κάνουμε ταξίδια με τη φαντασία μας με σκοπό να βρούμε και να βοηθήσουμε τον παράξενο ταξιδιώτη σε αυτόν τον πλανήτη των συναισθημάτων μπορούμε να καταλαγιάσουμε το θυμό μας με 5 βήματα !
1ο βήμα.
Πηγαίνουμε στο Δάσος της Ηρεμίας
2ο βήμα.
Παίρνουμε ανάσες , από τη μύτη σαν να μυρίσουμε ένα ευωδιαστό λουλούδι
και βγάζουμε τον αέρα από το στόμα σαν να φυσάμε για να σβήσουμε ένα κερί!
Παίρνουμε τουλάχιστον 5 τέτοιες ανάσες !
3ο βήμα
Μετράμε 5 από τα δέντρα του Δάσους της Ηρεμίας...
... 5 μήλα σε κάθε δέντρο...
...5 σκουλήκια σε κάθε μήλο!
4ο βήμα
Καθόμαστε κάτω από τα δέντρα ή αν θέλουμε ξαπλώνουμε!
5ο βήμα
Βρίσκω τη λύση ! Αν δεν μου κάνουν τα χατίρια βρίσκω άλλους τρόπους να περάσω καλά! Αν δε με παίζουν οι φίλοι μου , βρίσκω άλλους φίλους . Αν με ενοχλούν ζητάω να σταματήσουν να το κάνουν, Αν συνεχίσουν απομακρύνομαι, αδιαφορώ και το συζητάω με κάποιον που εμπιστεύομαι. Αν καταλάβω ότι έκανα λάθος παίρνω το θάρρος να ζητήσω συγνώμη!
Κάθε παιδί ζωγράφισε και μας έστειλε το δέντρο του! Εμείς με τον εκτυπωτή τα εκτυπώσαμε και...
Τέλος βρήκαμε σε αυτόν τον πλανήτη ένα ουράνιο τόξο μόνιμο σταθερό πάνω στον ουρανό του !
Και όταν τον πλησιάσαμε καταλάβαμε ότι ήταν το Ουράνιο Τόξο τη Χαράς γιατί χαρά γέμισε την καρδούλα μας και όλα τα πρόσωπά μας άρχισαν να χαμογελάνε στην αρχή σιγά , μετά γελούσαμε δυνατά και αρχίσαμε να χοροπηδάμε και να κάνουμε κολοτούμπες !
Χαιρόμαστε με τους φίλους , με την οικογένειά μας, όταν παίζουμε έξω , τρέχουμε στη φύση ή κάνουμε ποδήλατο, όταν βλέπουμε μια αγαπημένη μας ταινία , είμαστε με το κατοικίδιό μας, όταν μας επαινούν και μας κάνουν φιλοφρονήσεις, όταν μας φέρνουν δώρα ή όταν κάνουμε εμείς δώρα, όταν διαβάζουμε το αγαπημένο μας βιβλίο, πηγαίνουμε στο Λούνα Παρκ, όταν τρώμε το αγαπημένο μας φαγητό , όταν μας αγαπάνε και μας αγκαλιάζουν ....
Τα παιδιά συνθέσανε τα χρώματα του Οράνιου Τόξου με αντικείμενα που έχουν στο σπίτι τους και μας στείλανε φωτογραφίες για να το σχηματίσουμε στο σχολείο!
Φανταζόμαστε όλοι τον πλανήτη των συναισθημάτων γιατί θέλουμε να τον έχουμε κοντά μας!
Όμως ακόμα δεν βρήκαμε τον παράξενο ταξιδιώτη. Πού αλλού να ψάξουμε;
Πλημμύρα από συναισθήματα! Έρχονται κατά πάνω μου και με γεμίζουν με όλα τα χρώματα του Ουράνιου Τόξου (και ακόμα περισσότερα)! ΜΠράβοοοοο!
ΑπάντησηΔιαγραφή