Μια φορά και έναν καιρό πολύ μακριά από εδώ ήταν ένας γέρος που ταξίδευε πολύ, έβλεπε διάφορα μέρη και γνώριζε πολλούς ανθρώπους.
Μια μέρα έφτασε σε έναν τόπο, να σαν τον δικό μας και αφού ήταν πολύ κουρασμένος σκέφτηκε να μείνει εκεί να ξεκουραστεί. Όμως επειδή κανένας άνθρωπος δεν ήταν έξω εκείνη την ώρα , σκέφτηκε να χτυπήσει μια πόρτα μήπως και βρει φιλοξενία και ένα πιάτο φαΐ.
Κανένας όμως από τους κατοίκους αυτού του χωριού δεν δεχόταν να τον φιλοξενήσει. Όλοι ήταν απόμακροι και κατσούφηδες . Κάποιοι από αυτούς ήταν και αγενείς! Ο γέρος χτύπησε κάθε πόρτα , κάθε σπιτιού και απόκαμε ο κακομοίρης. Έκατσε λοιπόν στην πλατεία του χωριού και ευλόγησε την καλή του τύχη που εκείνο το βράδυ μπορεί να έκανε κρύο αλλά τουλάχιστον δεν έβρεχε.
Αφού μάζεψε κάποια κούτσουρα που είχε τριγύρω , άναψε μια φωτιά .
Έτσι κατάφερε λιγάκι να ζεσταθεί. Αλλά η κοιλιά του γουργούριζε και έτσι του ήρθε μια ιδέα.
Έβαλε πάνω στη φωτιά ένα τσουκάλι , και ξετρύπωσε μέσα από τα πράγματά του μια πετρούλα που είχε μαζέψει από τη θάλασσα . Γέμισε το τσουκάλι με νερό έβαλε και την καθαρή πέτρα μέσα και άρχισε να ανακατεύει με την κουτάλα του . Έκανε τάχαμου πως δοκιμάζει κάτι πολύ νόστιμο.
Οι χωρικοί που περίεργοι τον κοιτούσαν από τα παραθύρια τους , ξεθάρρεψαν ένας ένας και άρχισαν να πηγαίνουν κοντά του και να ρωτάνε όλο περιέργεια τι κάνει.
- Αυτή είναι μια μαγική πέτρα ! Σε λίγο θα μου γεμίσει το τσουκάλι με την πιο νόστιμη πετρόσουπα! Είπε.
Οι χωριανοί μόλις άκουσαν μαγική πέτρα θέλησαν όλοι να δοκιμάσουν αυτή την πετρόσουπα και ο γέρος τους καλοδέχτηκε να του κάνουν παρέα. Όταν άρχισε να βράζει το νερό ο γέρος έβαλε την κουτάλα του μέσα ανακάτεψε έκανε πως δοκιμάζει το νερό και είπε:
-Μμμμμ πολύ νόστιμη η σούπα! .... Όμως...νομίζω ότι αν είχε και κάνα δυο πατατούλες θα ήταν ακόμα πιο καλή !
Πετάχτηκε τότε ένας από την παρέα και φώναξε :
-Εγώ έχω στο σπίτι μου πατάτες πάω να φέρω .
Και έτσι κάθε φορά που ο γέρος δοκίμαζε τη σούπα όλο έβρισκε ότι κάτι θέλει ακόμα . Μια καρότα , μια σέλινο , μια κρεμμύδι , λίγο ρύζι, λίγο πράσο ,λίγο αλατοπίπερο και πιπεριές ,λίγο λάδι ,λίγο λεμόνι .... Και κάθε φορά κάποιος από τους χωριανούς πετάγονταν και έλεγε :
-Εγώ έχω στο σπίτι μου πάω να το φέρω.
Και έτσι που λέτε σιγά σιγά έγινε μια σούπα τόσο νόστιμη που η μυρωδιά της έφτασε μέχρι το άλλο χωριό!
Τότε έτσι όπως ήταν όλοι μαζεμένοι γύρω από τη φωτιά και γύρω από το τσουκάλι όπου σιγόβραζε η περίφημη πετρόσουπα κάποιος έβγαλε την κιθάρα του κάποιος άλλος τη φλογέρα και αρχίσαν το τραγούδια και αρχίσαν τα γέλια και οι χαρές και κάποιοι έτρεξαν να φέρουν τραπέζια και στρώσανε τα καλύτερα τραπεζομάντηλα οι νοικοκυρές . Και βγάλανε τα μαχαροπίρουνα και τα σερβίτσια τους από τα μπαούλα. Και όλοι μαζί φάγανε και ήπιανε και το ευχαριστήθηκαν γιατί τέτοια νόστιμη σούπα δεν είχαν ξαναφάει .
Και από τότε στο χωριό αυτό πολύ συχνά μαζεύονταν όλοι μαζί και στήνανε γλέντια με πολύ φαγητό και πολύ αγάπη! Και ποτέ μα ποτέ δεν αφήνανε κανένα διαβάτη ή περαστικό χωρίς να του ανοίξουνε την πόρτα τους και χωρίς να τον φιλέψουνε , γιατί η χαρά όταν μοιράζεται μας περισσεύει ενώ η λύπη στη μοιρασιά λιγοστεύει!
Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!
