Σε μια ρώγα!

 Μια κληματαριά απλώνει τα κλαδιά της στου σχολείου μας τον φράχτη! Πώς γίνεται να μην προσέξουμε τα τσαμπιά σταφύλια που κρέμονται λαχταριστά σε κάθε διάλειμμά μας;

Τραγουδήσαμε : "Tσιριτίρι τσιριτρό"

Γίναμε σπουργίτια και χορέψαμε !

Μαζέψαμε σταφύλια και φέραμε σταφύλια από τον κήπο μας χωρίς φάρμακα και μελετήσαμε τα μέρη του . Το τσαμπί, οι ρώγες, το φύλλο. Αναφερθήκαμε και στο αμπέλι και στην κληματαριά !

Αντί να τα πατήσουμε με τα πόδια ,τα ζουλήξαμε με τα χέρια μας και ήταν πολύ απολαυστικό!

Όπως ήταν τα βάλαμε μέσα σε γυάλινο βαρελάκι γιατί θελήσαμε να κάνουμε χυμό αφού το κρασάκι δεν είναι για να το πίνουν παιδιά!

Όμως όπως πολύ συχνά συμβαίνει, δεν πετυχαίνουν πάντα οι προσπάθειες. Το ζουμάκι που έμεινε μέσα στο βαρελάκια ξίνισε. Δεν γινόταν να τον πιούμε. Όμως δημιουργήσαμε ωραιότατο ξύδι!!!

Ξύδι που μπαίνει σε σαλάτες! Στις φακές! Ξύδι που σκοτώνει τα μικρόβια , διώχνει τις ψείρες και.... μπορούμε να το δίνουμε να το πιεί όποιος θυμώνει!!!  

Βάλαμε στη σειρά τις καρτέλες από τον τρύγο στο κρασί.

Διαβάσαμε το παραμύθι του Αισώπου : "Η Αλεπού και τα σταφύλια". Και μετά το δραματοποιήσαμε!

Και έτσι βγήκε η παροιμία:" Όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια!"

Φτιάξαμε με τυπώματα από ένα τσαμπί σταφύλι με κίτρινες ρώγες(Μιλάμε για το κίτρινο)!

Παίξαμε κουκλοθέατρο το παραδοσιακό κλιμακωτό  παραμύθι "Η γιαγιά και η ρόκα της "με φιγούρες!